Jua la alasiri lilikuwa limeanza kushuka nyuma ya milima ya Uluguru, likitupa vivuli virefu katika mitaa ya Morogoro. Suma, kijana mwenye umri wa miaka 25, alishusha pumzi nzito ya uchovu huku akisogeza baiskeli yake kuelekea nyumbani. Alikuwa amemaliza zamu ndefu ya siku katika kiwanda cha kusindika mazao.
Suma aliishi katika chumba cha kupanga kwenye nyumba moja tulivu, kiasi cha kumuwezesha kupumzika vizuri baada ya kazi ngumu. Alikuwa amejitahidi kwa miaka kadhaa kununua vitu vya ndani vya kuvutia na vya thamani.
Akifungua geti dogo la bati, wazo la kuwasha redio yake kubwa iliyokuwa na spika zenye makelele ya ‘bass’ kwa ajili ya kufurahia muziki wa dansi lilianza kumchezea akilini mwake.
Alipofika mlangoni mwa chumba chake, jambo lisilo la kawaida lilimtia hofu. Kufuli lake la nje la chuma lilionekana kama limekatwa kwa nguvu. Alisukuma mlango, ambao ulikuwa umeegeshwa tu, na kuingia ndani.
Kimya cha kutisha kilikutana naye. Macho yake yalianza kuupapasa ukuta wa chumba chake kidogo. Pale palipotakiwa kuwepo meza ya runinga na TV yake ya inchi 40, kulikuwa na nafasi tupu tu. Sofa zake mbili za ngozi feki zenye rangi ya kahawia, alizojivunia kuzinunua kwa mkopo, hazikuonekana. Chumba kilikuwa tupu kabisa. Hakuna Friji, hakuna redio kubwa, hakuna meza ya chakula, hata vyombo vya jikoni vilivyokuwa vikiwekwa kwenye kabati. Tayari mwizi kashapita navyo.
Mwili wa Suma ulijawa na joto na baridi kwa wakati mmoja. Alishika kichwa chake, akitoka nje na kuingia tena kama mtu aliyechanganyikiwa. Alizunguka chumba huku akikanyaga sakafu baridi, akishindwa kuamini kilichokuwa kimetokea.
Huu haukuwa wizi wa kawaida; wezi walikuwa wamechukua kila kitu.
“Jamani! Nani ameweza kunifanya hivi?” Alinung’unika, sauti yake ikiwa imepotea.
Suma aliharakisha kwenda kwa majirani zake. Mama Asha, jirani yake wa karibu, alionyesha kushangazwa na huzuni, akisisitiza kwamba hakuona mtu yeyote asiye wa kawaida mchana kutwa. Suma alipiga simu kwa wenye nyumba, ambaye pia alionyesha mshtuko.
Wiki moja ilipita, na Suma akilala sakafuni kwenye blanketi, huku akitumia beseni la plastiki kuweka maji ya kunywa. Huzuni na kukata tamaa vilimtawala. Alikuwa anaanza kukata tamaa na kutafuta namna ya kuanza maisha upya, lakini moyo wake ulimzuia.
Siku moja, akiwa katika kijiwe cha kahawa karibu na kazi, alimsikia mzee mmoja akimsimulia mwenzake kuhusu mali yake iliyoibiwa miaka ya nyuma.
“Nilikata tamaa kabisa, lakini nikasikiliza ushauri wa wajukuu wangu. Waliniambia kuhusu Magongo Doctors. Kweli, walinisaidia. Sijui ni miujiza au la, lakini baada ya siku chache, mali yangu ilipatikana karibu na mto,” mzee huyo alisimulia kwa msisimko.
Suma alisimamisha kahawa mdomoni. “Magongo Doctors?” Aliuliza.
Mzee huyo alimtazama Suma na kutikisa kichwa. “Ndiyo, bwana. Ni wataalamu wa tiba asili na wanasaidia kutatua matatizo mengi, ikiwemo kurudisha vitu vilivyoibiwa. Namba yao ni +254 720 899984. Jaribu bahati yako, kijana.” Mzee yule alieleza.
Suma alitafakari kwa muda. Akiwa hana la kupoteza, aliamua kujaribu. Alikumbuka jina hilo. Baadaye, huku akiwa amekaa kwenye kiti cha mbao jikoni, Suma alichukua simu yake na kuanza kuandika namba. Tumaini dogo, kama cheche ya moto katika majivu, lilianza kuwaka tena ndani ya moyo wake.
Alipiga simu hiyo, akieleza tatizo lake kwa uaminifu wote. Baada ya kupiga simu, Suma alipewa maelekezo machache na Magongo Doctors, ambaye alimhakikishia kuwa nguvu za asili zilianza kufanya kazi mara moja. Suma alifanya kile alichoambiwa na kusubiri kwa subira kidogo, huku akijipa moyo kwamba huenda hii ikawa ndio njia ya mwisho ya kupata haki yake.
Haikuchukua muda mrefu kabla ya simu yake kuita usiku wa manane. Alipokea simu kutoka namba isiyojulikana, na sauti ya mtu mwenye hofu na kigugumizi ikasikika, ikimuomba akutane nao haraka iwezekanavyo kwenye uwanja wa wazi karibu na kituo cha basi.
Suma aliwasili katika eneo lililotajwa, akichukua tahadhari zote. Kile alichokikuta kilimshangaza: wezi watatu walikuwa wamekaa chini wakiwa wameizingira rundo la mali yake iliyoibiwa – TV, Friji, redio kubwa, na masofa yote.
Wezi hao walionekana wamechoka sana, lakini jambo lililomtisha zaidi Suma ni jinsi macho yao yalivyokuwa yamevimba, kila jicho likiwa na uvimbe mwekundu mkubwa kiasi cha kushindwa kuona vizuri, na walionekana kulia kwa uchungu. Mmoja wao alijitutumua na kuanza kumsihi Suma huku akitoa sauti ya kutetemeka.
“Samahani sana, Suma. Tafadhali tusamehe! Hatujalala kwa siku kadhaa sasa, macho yanauma sana kama yanataka kutoka, tumejaribu kutoroka lakini mali hizi zimetulemea na kutusababishia maumivu makali tangu tuzibebe.” walieleza kwa uchungu.
Wote watatu walianguka magotini huku wakimlilia Suma, wakionyesha majuto makubwa na kumsihi awasaidie kuondoa ‘adhabu’ waliyokuwa wakiipata. Walieleza kuwa tangu waibe vitu hivyo, walisumbuliwa na nguvu za ajabu ambazo ziliwazuia kutulia, na ndoto mbaya ziliwafanya washindwe kulala, huku macho yao yakianza kuuma ghafla na kuvimba walipojaribu kuuza mali hizo.
Suma, licha ya hasira aliyokuwa nayo, alihisi huruma alipoona hali mbaya ya wezi hao. Alijua hii ilikuwa matokeo ya kazi ya Magongo Doctors. Baada ya kuwahakikishia kuwa amewasamehe na kuwachukua mali yake, alimuomba Magongo Doctors kuondoa adhabu hiyo, pia akimshukuru sana kwa weledi na msaada wake katika kumpatia haki yake.
Leave a Reply